Wystawa "Mój przyjaciel Miś"

Szczegóły

Utworzono: czwartek, 11, kwiecień 2013 16:29

Poprawiono: czwartek, 11, kwiecień 2013 16:48

MCI

Odsłony: 1879

Światowy Dzień Pluszowego Misia w Bilbliotece w Rudnej. Przez okres dwóch tygodni w bibliotece można było oglądać wyjątkową wystawę pluszowych misiów, która powstała dzięki naszym małym czytelnikom. Z okazji Międzynarodowego Dnia Pluszowego Misia, uczniowie klas 0 – IV przynieśli swoje ulubione pluszaki. Wystawa składała się ze 152 pięknych i kolorowych niedźwiadków, największy miś mierzył ponad metr wysokości, a najmniejszy 5 cm. Z okazji święta przygotowano wiele niespodzianek m. in. konkurs plastycznym pt. „Mój przyjaciel miś”, wydano z tej okazji kolejny numer gazetki „Wieści Biblioteczne, rozdawano okolicznościowe plakietki, a także zorganizowano sesję fotograficzną pod hasłem „I Ty zostań Misiem”. Krótka historia Pluszowego Misia Wszystko zaczęło się w 1902 roku, kiedy prezydent Stanów Zjednoczonych Teodor Roosvelt, wybrał się na polowanie. Po kilku godzinach bezskutecznych łowów, jeden z towarzyszy prezydenta postrzelił małego niedźwiadka i zaprowadził go do Roosvelta. Prezydent ujrzawszy przerażone zwierzątko, kazał je natychmiast uwolnić. Jeden ze świadków tego zdarzenia uwiecznił historię niedźwiadka na rysunku w waszyngtońskiej gazecie, którą czytał producent zabawek. Od tego momentu zaczęto wykorzystywać zdrobniałe imię prezydenta i sprzedawać maskotki pod nazwą Teddy Bear, która dziś w języku angielskim jest określeniem wszystkich pluszowych misiów.

Wystawa pt. „Obywatelu – poznaj czar PRL-u”

Szczegóły

Utworzono: czwartek, 11, kwiecień 2013 16:14

Poprawiono: czwartek, 11, kwiecień 2013 16:47

MCI

Odsłony: 2206

Wystawa pt. „Obywatelu – poznaj czar PRL-u” Dla jednych, przede wszystkim tym młodszych, czasy PRL-u kojarzą się z meblościanką, pralką Franią, Syreną, Małym Fiatem, legendarnymi kolejkami po mięso, parówki, szary papier toaletowy, podmiejskimi potańcówkami i biurokratycznymi absurdami rodem z komedii "Miś". Dla innych tamten okres stanowi jedną z najsmutniejszych kart w historii i kojarzy się z gazem łzawiącym, cenzurą i setkami ludzkich tragedii. Życie w PRL-u to codzienne zmagania z nonsensem i absurdem, jaki nas otaczał. Dzisiaj już możemy wspominać tamte czasy, dowcipy, wydarzenia z uśmiechem i nostalgią. Nikt nie mówi, że w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej było lepiej. Ale ponieważ wszystkiego było mniej – to, co wpadło w ręce, wydawało się ważniejsze i bardziej zapadało w pamięć. Wystawę dedykujemy tym, którzy żyli w tamtych czasach – za wytrwałość oraz uśmiech mimo wszystko. Mamy nadzieję, że będzie to sentymentalna podróż do czasów Waszej młodości: kartek żywnościowych, kolejek po horyzont i cenzury, ale także Maryli Rodowicz, Czerwonych Gitar czy też Syrenek i Małych Fiatów; Młodym ludziom, którzy znają PRL jedynie z opowieści – odkryjcie, jak żyli Wasi dziadkowie i rodzice, z jakimi problemami stykano się na co dzień. Uwierzcie, że puste półki w sklepach, pochody pierwszomajowe, stan wojenny i „wyrób czekoladopodobny”, to tylko niektóre obrazy z tamtych lat. Czy wiecie, że do Pewexu nie chodziło się po relaxy? Czy uwierzycie, że papier toaletowy był towarem nieosiągalnym, a telewizja oferowała wyłącznie dwa kanały? To tylko niektóre obrazy z tamtych lat. Na wystawie zobaczyć możecie kilkadziesiąt eksponatów. Wśród nich pamiątki, stare sprzęty domowe i elementy warsztatów pracy pochodzące z lat 1950-1989. Prezentujemy m. in. telewizor Diora Tosca wyprodukowany w 1960 roku; Jedne z pierwszych zaprojektowanych w Zakładach Radiowych im. Marcina Kasprzaka (ZRK) w Warszawie radia – Syrena i Stolica – lata produkcji: 1955-59, późniejsze radioodbiorniki: Kankan, Jowita, Relax oraz radia tranzystorowe: Monika, Selgat i in.; legendarne magnetofony szpulowe ZK-147 oraz M 2405S; słynny gramofon lampowy Bambino produkowany od 1963 roku; płyty pocztówkowe i winylowe; stare aparaty telefoniczne oraz aparaty fotograficzne m. in. dwuobiektywowy Lubitel, Zenit, Smiena; diaskop BAJKA (B-2) - jeden z najstarszych rzutników produkowanych przez ŁZK wyświetlających nieruchome czarno-białe lub kolorowe obrazy z klisz pozytywowych, oraz późniejszy „Ania”; aparat projekcyjny ELEW z 1967 roku; kamera analogowa Aurora 219; maszyna do pisania Łucznik z przełomu lat 70/80; stare zegary, żelazka, suszarki; syfon na naboje do wody gazowanej; zabawki; sprzęt kuchenny, naczynia; drewniana maselnica do ręcznego wywarzania masła; waga szalkowa z odważnikami; stare łyżwy mocowane do butów; latarki; maszynki do golenia na żyletkę; perfumy Pani Walewska oraz Być może...; stare dokumenty: Paszport, Książeczka walutowa, Książeczka oszczędnościowa, Prawo Jazdy, Dowód osobisty, Książeczka składkowo-pożyczkowa, Legitymacje przodownika socjalistycznej pracy; ordery i odznaczenia, plakietki okolicznościowe; bilet wstępu na Festiwal Muzyków Rockowych w Jarocinie z 1983 roku; banknoty i monety z tamtego okresu; kartki żywnościowe, bony i talony na reglamentowane towary; wpisy z książki skarg i zażaleń; dzienniczek ucznia z 1979 roku, Elementarz Falskiego po raz pierwszy wydany w 1910 roku; Książka „Prace hodowlane w szkole z 1954 roku oraz książki serii „Z Biblioteki Żółtego Tygrysa”; stare, szare zeszyty w cenie 77zł, 100 zł i 120 zł; ławki szkolne w których siedziały nasze babcie i mamy; Proporczyki okolicznościowe z przełomu lat 70/80. Prezentujemy również plakaty propagandowe z lat 1950-70 i wiele innych eksponatów. Wystawę udało się zorganizować dzięki pomocy nauczycieli i wielu mieszkańców naszej gminy. Dziękujemy przede wszystkim Panią: Alinie Zawadce, Beacie Stefańskiej, Urszuli Olszak, Danucie Adamskiej, Izie Niewiadomskiej, Urszuli Dobrowolskiej oraz Panom: Henrykowi Lewickiemu, Sławomirowi Wieprzowskiemu i Mirosławowi Różańskiemu za osobiste zaangażowanie. Młodzi, którzy PRL pamiętają jedynie z opowieści rodziców, z pewnością nie będą się na niej nudzić. A dla starszych będzie powrotem - może bolesnym, ale ważnym - do tamtych dni. Wystawę można obejrzeć w bibliotece w budynku Gimnazjum w Rudnej do marca 2013 r.

"MOJE IKONY"

Szczegóły

Utworzono: czwartek, 15, listopad 2012 08:39

Poprawiono: środa, 13, luty 2013 18:01

Administrator

Odsłony: 2085

Wystawa „ Moje Ikony” to II seria prac Henryka Lewickiego, wykonanych w technice suchych pasteli.

Inspiracją do stworzenia cyklu był album prac z Rosyjskiego Muzeum Sztuki Ludowej w którym prezentowane są Ikony wykonane przez Andrieja Rublowa, najwybitniejszego rosyjskiego twórcy ikon.

Autor wystawy nie kopiuje Ikon Rublowa, tylko w oparciu o oglądane prace tworzy swoją wizje i swój obraz. Eksponowane prace nie przedstawiają konkretnych świętych. Są postaciami z wyobraźni. Cykl powstawał na przełomie lat 2011/2012.

Ikony to szczególna i fascynująca forma sztuki sakralnej, powstawały w kręgu kultury bizantyńskiej i są charakterystyczne dla chrześcijańskich Kościołów wschodnich, w tym prawosławnego i greckokatolickiego. Malowane na drewnie obrazy zachwycające bogactwem barw i misternie wykończone, przedstawiają postacie świętych, sceny z ich życia, motywy biblijne lub liturgiczno-symboliczne. Za pierwszego malarza Ikon według tradycji uważany jest święty Łukasz.

Ikony malowano najczęściej na specjalnie przygotowanym drewnie cedrowym lub cyprysowym. Były to święte drzewa dla wschodniego chrześcijaństwa. Na Rusi stosowano drewno lipowe lub sosnowe. Ikona nie jest zwykłym obrazem religijnym. Malowanie ikon było czynnością świętą. Ikona, która powstawała w klasztorach Starej Rusi, malowana przez uprzywilejowanych mnichów, była emanacją bóstwa, które prowadziło rękę twórcy. Zrodzona w modlitwie, wymagała przed przystąpieniem do pracy specjalnych postów, powstawała w postawie klęczącej autora. Ikony mają za zadanie pogłębiać życie duchowe i wprowadzać do modlitwy.

Pracownia ikonografa wg Guillema Ramosa-Poqui

„Techniki malowania ikon”:

Od wieków ikony powstają w zaciszu monastyrów. Poszczególne etapy pracy wykonywali w zespole członkowie wspólnoty religijnej, kontynuując tradycje danej szkoły pod kierunkiem mistrza. Niekiedy mistrz i jego uczniowie podróżowali od miasta do miasta, malując ikony w nowo wybudowanych cerkwiach. Pracował w ten sposób m.in. Rosyjski mnich Rublow w XV w.

Osoby, które pragną nauczyć się pisania ikon, muszą przede wszystkim zadbać o wewnętrzny spokój i koncentrację. Trzeba znaleźć czas na pracę bez zakłóceń z zewnątrz. Konieczne jest dobre oświetlenie, odpowiedni stół i przybory, materiały informacyjne i reprodukcje ikon. W kreowaniu odpowiedniej atmosfery może pomóc słuchanie nagrań cerkiewnej liturgii, chorałów gregoriańskich lub klasycznej muzyki np. Monteverdiego, Vivaldiego, Haendla, Mozarta czy Bacha.

Niektórzy zaczynają od czytania Pisma Świetego przy świetle świec i zapachu kadzideł. Pomaga to stworzyć atmosferę sprzyjającą koncentracji i kontenplacji. Malowanie ikony stanowi przeciwieństwo subiektywnej ekspresji, gdyż wymaga identyfikacji z tradycją. Co więcej potrzebna jest postawa oddania i skromności.

Na bardziej zaawansowanym etapie tworzenia ikon wielce pomocne okazują się posty i ćwiczenia duchowe – pod warunkiem, że osiągnęliśmy już odpowiedni poziom artystyczny!

Wystawę można oglądać od 28 czerwca do listopada 2012 r.

"MARZENIA SENNE"

Szczegóły

Utworzono: czwartek, 15, listopad 2012 08:39

Poprawiono: środa, 13, luty 2013 17:53

Administrator

Odsłony: 2437

„Marzenia Senne” to XXIX wystawa z cyklu „Ludzie z pasją”.

Tym razem prezentujemy rysunki młodej artystki Agnieszki Olszak mieszkanki Gwizdanowa w gminie Rudna. Agnieszka ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Zawodową w Głogowie na kierunku edukacja artystyczna, obecnie studiuje na Uniwersytecie Zielonogórskim również edukację artystyczną. Interesuje się sztuką surrealistyczną. Swoje prace tworzy w ołówku.

Jej ulubiony artysta malarz to Salvador Dali. Agnieszka interesuje się również muzyką klasyczną i twórczością kompozytora niemieckiego Hansa Zimmera.

Prezentowane rysunki surrealistyczne wykonane w ołówku przedstawiają

przedmioty zestawione w zaskakujące związki, wywołują one wrażenie tajemniczości i niezwykłości, niektóre z nich to nierealne pejzaże z postaciami kobiet. Wszystko to tworzy wizje fantastycznego świata.